Blog

Boos is ze. Gefrustreerd en moedeloos. De moeder die ik vandaag spreek worstelt met de gevoeligheid van haar zoon. 'Op een verjaardag zie ik gewoon dat het hem te veel wordt! Hij wordt dan zo boos en doet zijn handjes tegen z'n oren. Hij is dan klaar met alle visite en herrie.'  Ik vraag haar hoe ze op zo'n moment reageert. Ze vertelt: 'Ik word boos. Ik word boos op hem, omdat hij ongezellig doet. De visite is speciaal voor zijn verjaardag gekomen en hij doet dan zo onaardig en boos. Ik schaam me dan eigenlijk voor zijn gedrag. Ik wil dat hij gewoon leuk meedoet!' 

'Maar wat wil je dan? Wil je dat we weggaan? Zullen we even bij je blijven? Waarom zeg je niks? Zeg dan wat je wilt. Ja, zo weet ik het ook niet meer!!'  Vorige week stuurde ze me een bericht. Deze lieve, hardwerkende moeder, die het zo graag goed wilde doen. Ze is net begonnen aan het programma 'MOMBOSS, Eigen regie over het moederschap', omdat ze merkt dat ze zo vaak twijfelt. Deze mama vertelt, dat ze niet goed wist hoe ze om moest gaan met de boze buien van haar zoontje Bram. Bram is 5, en heeft soms driftbuien.

Het is 1 oktober. Ik krijg de sleutel van mijn nieuwe kantoor. We wisten: Oktober gaat 'a hell of month' worden. We hebben precies 4 weken om een oude winkel van 135 m2 volledig om te bouwen naar een prachtig nieuw kantoor voor Studio Take Care. Gelukkig hebben we de eerste week hulp van de aannemer, maar daarna gaan we toch echt alles zelf doen. Ik houd daarvan; zulke plannen. Een bijna onmogelijke deadline, waarvan iedereen steeds zegt: 'Dat lukt toch niet'. Juist daar ga ik op aan; 'Natuurlijk lukt het wel!'

Het is weekend. Een lege zondag, leek me een goed idee na de eerste weken school. Zoveel wat weer op moest starten; vandaag kijken we wat de dag ons brengt. Helaas deelde mijn jongste dochter dat gevoel niet. Het tempo van de afgelopen eerste schoolweken hebben van dit kleine meisje gevraagd om weer op tijd wakker te worden, op te schieten, stil te zitten op haar stoel, in het ritme te passen en vooral te doen wat wij grote mensen hebben bedacht. Ze heeft braaf meegedaan en is alle kanten mee opgerend. En nu mama heeft bedacht dat het tijd is om even tot rust te komen, heeft zij vooral tijd nodig om te schakelen naar een ander tempo. En dat gaat niet vanzelf. Ze praat aan één stuk door, struikelt over haar woorden en verhalen...

Het is het einde van de zomervakantie. We hebben na het werk de tassen ingepakt voor een picknick op het strand en een frisse duik. Ik zit op een zanderige handdoek en staar over de zee. Ik zie mijn kinderen onhandig in de weer met een bodyboard. Wat een plezier. Ik denk dat dit precies is hoe ik me een warme zomeravond met kinderen had voorgesteld toen ik nog geen moeder was. Ik mijmer over de weken die voorbij gegaan zijn. We hebben echt een geweldige zomer gehad. Het weer was fantastisch...